Zanim zabierzesz się za nagrywanie audycji poświęć trochę czasu na kilka podstawowych czynności, które nie tylko ułatwią Ci produkcję, ale pomogą również nie wpadać we frustrację podczas nagrywek.
- Po pierwsze, określ swój styl.
Wsłuchaj się w audycje Twoich ulubionych radiowców. Spróbuj ustalić jakie elementy sprawiają, że do nich powracasz, ale bądź sobą.
To, co Cię inspiruje jest zarazem częścią Ciebie, bo inaczej nie mogłoby Ci się podobać, a więc porzuć obawy o naśladownictwo 
Poszerz gamę gatunkową śledzonych programów radiowych. Podsłuchaj jak najwięksi robią dokumenty, a jak buduje się dobry program z udziałem słuchaczy.
Pomyśl, czy podoba Ci się flow prowadzącego i jego głos? A może zaledwie tolerujesz go, z uwagi na treść audycji, którą prowadzi?
Czego jest w niej za dużo? Co byś wyeliminował, a co dodał? Czy Twoje wywiady wyglądałyby całkiem inaczej?
- Określ podstawowe ramy swego programu i zdecyduj się na jego kluczowe elementy:
Nazwa: Tu zastanów się dobrze, bo nazwy audycji raczej się nie zmienia. Podobnie jak nazwy rozgłośni 
Cel: Czy chodzi Ci o przekaz informacji, formę dokumentu, rozrywkę, wywiady, etc.? Poinformuj publiczność o charakterze audycji.
Temat: O czym ma być ta audycja? Wybierz jej tematykę lub kategorię i również donieś o tym słuchaczom.
Harmonogram: Ustal długość każdej transmisji, godziny i dni ich emisji oraz częstotliwość czasową.
Odbiór: Kto ma Ciebie słuchać? Doprecyzuj kategorie demograficzne swych kluczowych odbiorców i dobierz do nich odpowiednią formę przekazu.
- Wybierz nutki do swej audycji. Przygotuj playlisty. To ważne, by mieć szeroki wachlarz kawałków do grania w zależności od tego, jak potoczy się sytuacja w „studio”. Warto poświęcić też trochę czasu, by znaleźć numery o dobrej jakości. Jeśli transmitujesz w ogólnodostępnym radio uważaj na przepisy obyczajowe i szukaj ocenzurowanych wersji piosenek oraz ureguluj ZAiKS :/
- Nagrywając program w formie podcastu, dorób wprowadzenia lub podsumowania do materiału.
- Napisz scenariusz audycji lub chociaż jej zarys. Wiadomo, że nie każdy program na żywo, czy wywiad idą zawsze w zamierzonym kierunku. Dlatego oprócz szczegółowego scenariusza radiowiec winien dysponować planem bardziej ogólnym, który pozwoli na „ruchy” w różnym kierunku i przetrwanie z „trudnym” gościem na antenie.
Oczywiście to jest tylko poradnikowy rdzeń. Możliwości jest tysiąc pięćset sto dziewięćset. Ale o tym już przy innej okazji.
Do dzieła!